Γεια σου ρε Κλιντ Ίστγουντ με την κ@λ@τρ@π@δ@ σου!

 

Το περιστατικό συνέβη στο περιθώριο της επίσκεψης των παικτών της ΑΕΛ σ' ένα απ' τα δημοτικά σχολεία που περιλάμβανε το σημερινό τους πρόγραμμα, κι έχει ως εξής...

Μέσα απ' το κάγκελο του προαυλίου του διπλανού νηπιαγωγείου, περιμένοντας να παραλάβω το καμάρι μου που σχολούσε, έβλεπα με ενθουσιασμό και ικανοποίηση την πιτσιρικάδα, αγόρια και κορίτσια, να 'χουν περικυκλώσει το θρανίο που κάθονταν 3 παίκτες της ΑΕΛ (ο Αραμπατζής που καθόταν στην άκρη, ο Πάνος στη μέση που 'ναι και ψηλός κι ένας ακόμη που ήταν αδύνατο να τον διακρίνω) και να σπρώχνονται γεμάτα ζωντάνια και άδολο πάθος, για ένα αυτόγραφο, ένα εισιτήριο, μια τζούρα απ' τη μαγεία της επαφής με όσους εκπροσωπούν αυτόν τον σύλλογο-σύμβολο για την πόλη μας.

Πίσω μου, δυο άλλες μανάδες παιδιών του νηπιαγωγείου, έπιασαν ψιλή κουβέντα και παρασυρμένες απ' τις φωνές στο διπλανό προαύλιο, άρχισαν ν' αναρωτιούνται τι να συμβαίνει, ώσπου έφτασε μια τρίτη για να τις ενημερώσει: "Έχουν επίσκεψη σήμερα απ' τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ"!

Το στοιχειώδες που περιμένεις ν' ακούσεις στη συνέχεια, είναι ένας καλός λόγος για την πρωτοβουλία της ομάδας, ένα αστείο για την τρέλα των πιτσιρικάδων, ένα μπράβο για την δωρεάν διανομή εισιτηρίων... Αντ' αυτού, απαντάει η άλλη: "Μμμμμ, σπουδαία πρότυπα έφεραν στα παιδιά"!

Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει... Γυρίζω με την πίεσή μου να 'χει φτάσει 1964 στο δευτερόλεπτο και ευγενώς συγκρατημένος, της απαντώ: "Γιατί κυρία μου; Ποιό καλύτερο πρότυπο υπάρχει απ' τον αθλητισμό";

"Δε λέω", μου ανταπαντά: "Χάθηκαν όμως τα άλλα αθλήματα"; "Όχι φυσικά και κανείς δεν απαγόρευσε τους άλλους συλλόγους της πόλης να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Τι να κάνουμε όμως που η ΑΕΛ πήρε αυτή την πρωτοβουλία", αποκρίθηκα...

Και κοίτα να δεις που επέμεινε, καθώς είναι τόσο σχετική με το αντικείμενο, που προφανώς δεν της πέρασε καν απ' το μυαλό με ποιον μιλούσε: "Να 'παιζε τουλάχιστον και κανένα δικό μας παιδί, κομμάτια να γίνει"!

Ιιιιιιιιιιιιιι, που θα 'λεγε κι η Ζουμπουλία: "Η ΑΕΛ κυρία μου τυγχάνει να 'χει μόνο 'Έλληνες στη σύνθεσή της φέτος, που μιλάνε και λένε πολύ σημαντικά πράγματα στα παιδιά και εν πάσει περιπτώσει, η ΑΕΛ είναι το υγιέστερο πρότυπο στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Αλλά κι αυτό να σας ξενίζει, δεν μπορείτε ν' αρνηθείτε πως δεν υπάρχει υγιέστερο πράγμα για ένα παιδί, απ' το να μαθαίνει ν' αγαπάει την ομάδα της πόλης του κι ό,τι άλλο τέλος πάντων συμβολίζει και κάνει περήφανο τον τόπο του"!

Κάπου εκεί την έσωσε η πόρτα του νηπιαγωγείου που άνοιγε κι έσπευσε να τρέξει πρώτη να πάρει τον κανακάρη της, αφήνοντάς με να σκέφτομαι ότι ασφαλώς και δεν έχω κανέναν λόγο να παρέμβω στα πρότυπα που θα επιλέξει ο κάθε γονιός για τα παιδιά του.    

Αλίμονο όμως αν έμενα ανεπηρέαστος κι αδιάφορος απέναντι στην κατάρα της άποψης του άσχετου, δηλαδή εκείνου ή εκείνης, που διαμορφώνει αντίληψη και την εκφράζει χωρίς να ξέρει και χωρίς να έχει ενδιαφερθεί ποτέ να μάθει, ώστε να αξιολογεί με πιστότητα για τον ίδιο και τα παιδιά του τα ερεθίσματα της κοινωνίας, της πολιτικής, του αθλητισμού, της καθημερινότητας, ώστε να επιλέγει έπειτα πρότυπα με την μέγιστη δυνατή ασφάλεια.

Αλίμονο, για όλους μας, αν αφήνουμε να περνάει δίπλα μας χωρίς να αντιδρούμε, εκείνος ο κλασσικός τύπος ανθρώπου που 'χε στο μυαλό του ο μεγάλος Κλιντ Ίστγουντ, όταν είπε το περιβόητο: "Η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα. Όλοι έχουν από μια"!