Επόμενη μέρα (11): Βυσσινί - "κόκκινη" γραμμή!!!

Ευχαριστώ όσους μου ΄στειλαν τον τελευταίο καιρό μηνύματα με ειλικρινές ενδιαφέρον, ανησυχώντας μην κι έπαθα κάτι... Απ' τις 19 Ιουνίου είχε ν' ανεβεί ανάρτηση στο blog, οι τηλεοπτικές εκπομπές έκοψαν για καλοκαίρι, δεν είχαν προφανώς και πρόσβαση στην καθημερινή ραδιοφωνική μας επικοινωνία κι έβαλαν κακό με το νου τους! Τους διαβεβαιώ λοιπόν πως είμαι ο Χρήστος, από υγεία είμαι καλά, αλλά παραδέχομαι πως αυτή η πρόσκαιρη αποχή δεν ήρθε από καλό...

Ήταν μια αποχή συνειδητή, για μια σειρά από αιτίες που θα παραθέσω όσο μπορώ πιο σύντομα:

- Κατ' αρχήν, ότι είχα να πω και να γράψω, το 'χα κάνει στον καιρό του, παίρνοντας και την ευθύνη της άποψής μου. Πάει 1,5 χρόνος απ' όταν έγραψα για τον κίνδυνο απώλειας βαθμών, πάει ακριβώς δίμηνο απ' όταν έγραψα για την αναγκαία (και άκρως κομβική) αποχώρηση Πηλαδάκη αλλά και την ανάγκη ταυτόχρονης συσπείρωσής μας σ' έναν κοινό μονόδρομο, ανοίγοντας μάλιστα τότε τον χορό της "επόμενης μέρας", πάνε καμιά 50αριά μέρες απ' όταν μέτρησα τα διοικητικά λάθη που Πηλαδάκη που καταδίκασαν εν πολλοίς την ομάδα και καθολικά τη σχέση του με τον κόσμο της κι άλλες τόσες που δεν δίστασα, βλέποντας που πάει το πράγμα, να εκφράσω ξεκάθαρη άποψη για την μόνη εφικτή και καθαρή λύση για την ΑΕΛ!

- Όταν λοιπόν κάποιος εκφράζει έγκαιρα και με απόλυτη σαφήνεια τις θέσεις του και δεν είναι διατεθειμένος να τις διαπραγματευτεί, έχει την πολυτέλεια να είναι εξίσου σαφής η θέση του κι απέναντι σε κάθε είδους σενάριο, χωρίς να χρειάζεται να την διατυπώνει και να φθείρεται κι ο ίδιος και η ψυχολογία του. Έτσι, κατάφερα ν' αποφύγω να συμμετάσχω σ' αυτό το πανηγυράκι των αληθινών ή ψεύτικων (δε με νοιάζει) σεναρίων, που 'φτασαν την ομάδα ακυβέρνητη στα μέσα Ιουλίου και την έχουν οδηγήσει ήδη σε πρωτοφανή διασυρμό.

- Επιπλέον, πιστέψτε με, έχοντας ζήσει και καταγράψει τότε στον "Ημερήσιο Κήρυκα" λεπτό προς λεπτό τα "πέτρινα χρόνια" και τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών τους, απ' τον Παπανικολάου ως τον Διαγγελάκη, απ' τον Μπαλωμένο ως τον "(με λένε) Βαγγέλη" κι απ' τον Ψαρογιώργο ως τον Αφένδρα, βιώνω μια εσωτερική άρνηση να ξαναμπώ σ' αυτή τη διαδικασία...

- Και στην τελική, μιας και είχα την τύχη να 'μαι απ' τους πρώτους που φώναξε ο Σωτηρούλης για να παλέψουμε να γυρίσουμε το καράβι προς τα πάνω, αναλαμβάνοντας καθήκοντα στην ΠΑΕ την επομένη του αγώνα στους Λύκους και με την ΑΕΛ ουραγό της Γ' Εθνικής με μείον βαθμούς, πονάω που την βλέπω σήμερα να επιστρέφει εκεί με ελεύθερη πτώση!

Για όλα αυτά λοιπόν κι άλλα μικρότερα, έκανα να γράψω 27 ολόκληρες μέρες, αρκούμενος στα ραδιοφωνικά σχόλια που κάνω καθημερινά 3-4 στην TRT (95.1), θέλοντας και μη...

Κι αν είναι κάτι που με βασάνιζε όλο αυτό το διάστημα, είναι αν υπάρχουν και που ακριβώς μπορεί να είναι τοποθετημένες οι "βυσσινί γραμμές", οι αντίστοιχες των "κόκκινων γραμμών" της πολιτικής, που κάθε τρεις και λίγο τις ποδοπατάνε κι εμείς αγοράζουμε αγρούς στα μακάρια όνειρά μας. Αναρωτιόμουν δηλαδή κι εξακολουθώ ν' αναρωτιέμαι δυστυχώς, τι πρέπει να γίνει για να υπάρξει κάποιου είδους μαζικός ξεσηκωμός, κάτι τέλος πάντων που θα προκαλέσει πραγματική πίεση και θα φέρει ουσιαστικές εξελίξεις. Κάτι που κατά το ελάχιστο, θα αποτρέψει τον οποιονδήποτε να σκεφθεί πως υπάρχει μια στο δισεκατομμύριο περίπτωση να γίνουν αποδεκτά στην οικογένεια της ΑΕΛ μορφώματα ομάδων τύπου ΑΕΛΒ, με όλο τον συρφετό των συνεπειών που συνεπάγεται ένα τέτοιο σχέδιο ολοκληρωτικής παράδοσης της τιμής και της υπόστασης ενός από τα πέντε κορυφαία ποδοσφαιρικά "κλαμπ" της χώρας.  

Και μόνο που το συζήτησε αυτό ο Πηλαδάκης, φτάνει για να αντιληφθεί κι ο τελευταίος, πως δεν κατάλαβε ποτέ που βρίσκεται, επειδή ακριβώς δεν κατάλαβε ποτέ ποια είναι η διαφορά που κάνει το "Π" σε μια "ΑΕ" σαν κι αυτή που κάποιοι την είπαν κι εξακολουθούν να τη λένε με καμάρι "βασίλισσα του κάμπου" κι όχι μαϊμού "βασίλισσα του βορρά", ας πούμε κι ας μην κάθισε ποτέ τον κώλο της σε θρόνο!

Για μένα, αυτή η υπόθεση αποτελεί την έσχατη βυσσινί-"κόκκινη" γραμμή κι ας μην είναι ο κόσμος στο δρόμο, τη στιγμή που δεν βγαίνει γι' άλλα κι άλλα που του 'χουν ρημάξει τη ζωή. Χειρότερο πράγμα απ' την αποδοχή (και συμφωνία, κατά τα ρεπορτάζ) μιας τέτοιας ταπεινωτικής συναλλαγής, δεν πρόκειται να κάνει ο Πηλαδάκης, ακόμη κι αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί ένας αφανισμός να συμφέρει τον αφανιζόμενο!!! 

Κι επειδή, δε με βλέπω να ξαναγράφω για καμιά βδομάδα ακόμη, πάμε εν τάχει και στο βασικό ζητούμενο του κειμένου με το οποίο σας είχα αφήσει... Προς τα που πάει το πράγμα λοιπόν;

Έχουμε και λέμε:

- Ο Πηλαδάκης δεν φαίνεται διατεθειμένος ν' αφήσει την ομάδα, χωρίς να εξασφαλίσει προηγουμένως κάτι. Έστω τη χρήση του γηπέδου. Δεν προχωράει όμως και σε μονομερείς ενέργειες, τουλάχιστον προς το παρόν, γνωρίζοντας πως ένας πόλεμος δεν συμφέρει κανέναν. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί να τον σφίγγει η θηλιά των χρεών κι αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα να ψαχθεί κι αν δεν μπορεί, απλά να περιμένει τις εκλογές της Ερασιτεχνικής, μήπως κι αλλάξει κάτι... Σαν τι δηλαδή; (...ρωτάω τα μέλη του σωματείου)!

- Η Ερασιτεχνική δεν πήγε σ' εκλογές έγκαιρα κι έτσι, τα εσωτερικά της στοίχισαν επικοινωνιακά και κυρίως σε χρόνο, στη διάρκεια του οποίου μια ισχυρή νεο-εκλεγμένη διοίκηση θα μπορούσε να 'χε πάρει πρωτοβουλίες για την πιο έγκαιρη ανεύρεση λύσης. Τώρα, πάει 1η Αυγούστου στις κάλπες φοβούμενη και τον ίσκιο της και το χειρότερο, χωρίς να πείθει για το πλάνο που καταστρώνει με τις παρούσες συνθήκες, απ' τη στιγμή που δεν βγήκαν μπροστά κάποιοι φερέγγυοι χρηματοδότες για να την στηρίξουν δημόσια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά στις μέρες μας, δεν θέλει και πολύ να της βγει αύριο-μεθαύριο ο Πηλαδάκης ως ο μοναδικός διατεθειμένος να τα χώσει στη Γ' Εθνική και να τρέχει χωρίς να φτάνει...

- Απ' την άλλη, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα με την κατάρριψη του ενός σεναρίου μετά το άλλο, θα 'ταν άστοχο ο κάθε πιθανός ενδιαφερόμενος να εκδηλωθεί και να μπει σε κουβέντα με τον Πηλαδάκη τώρα... Γιατί δηλαδή να μην περιμένει τον εκούσιο υποβιβασμό, για να 'χει μετά να κάνει μόνο με την Ερασιτεχνική, βάζοντας πάμφθηνα στο χέρι ολόκληρη ΑΕΛ;

- Οι Monsters πάλι, εξακολουθούν να βάζουν μπροστά τον κατά τα φαινόμενα ουτοπικό στόχο της αγοράς της ομάδας ως έχει, διατηρώντας ωστόσο (απέναντι στους εμπόρους της μπάλας) ψηλά το λάβαρο της περηφάνειας και της διαφορετικότητας, που το ρήμαξαν όσοι μικρόνοοι θεωρούν πως είναι περισσότερο ΑΕΛ απ' τους άλλους, γιατί έκαψαν τ' αυτοκίνητο του Τσακμακίδη! Ταυτόχρονα, κρατούν αποστάσεις απ' την τακτική και τις πρακτικές παραγόντων της Ερασιτεχνικής, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπό προϋποθέσεις δεν θεωρούν λύση τη Γ' Εθνική...

Κάπως έτσι λοιπόν, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στη Γ' Εθνική, μα όχι συντεταγμένα, όπως θα 'πρεπε, αλλά άτακτα και με την ανασφάλεια να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας στην... παρέα έναν πολύ κακό σύμβουλο. Τόσο κακό, που ενώ το φάσμα του Αυγούστου είναι πλέον πολύ κοντά, εμείς εξακολουθούμε να... παζαρεύουμε χωράφια!